Μπαρμπαριά

Posted by Under The Black Flag Μπαρμπαριά, hellas 6:51 π.μ.

Οι  Πόλεμοι της Μπαρμπαριάς πριν από 200 χρόνια, εποχή κατά την οποία πειρατές από τις ακτές της Βόρειας Αφρικής (στο σημερινό Μαρόκο, Τυνησία, Αλγερία και Λιβύη) κυρίευαν ευρωπαϊκά πλοία, απαιτώντας λύτρα για την απελευθέρωση των πληρωμάτων τους.

Οι μέθοδοι
Ο καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Περντιού Φρανκ Λάμπερτ, εξηγεί πώς οι πειρατές εκείνοι -όπως και οι σύγχρονοι μιμητές τους στη Σομαλία- διατηρούσαν εν ζωή τους ομήρους τους, όχι από ανθρωπιστική διάθεση, αλλά από στυγνό υπολογισμό. Οι πειρατές κρεμούσαν ενίοτε θύματά τους σε τσιγκέλια ή τους έκοβαν σε μικρά κομμάτια εάν αντιστέκονταν. Οι πειρατές της Μπαρμπαριάς χρησιμοποιούσαν μικρά ξύλινα σκάφη, που κινούνταν συχνά χάρη σε δούλους κωπηλάτες, αλυσοδεμένους στα κουπιά τους, με τα οποία εφορμούσαν εναντίον μεγαλύτερων ευρωπαϊκών πλοίων. Οι μέθοδοί τους ήταν άκομψες αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματικές, όπως και αυτές των σύγχρονων κουρσάρων της Σομαλίας, που πέτυχαν τον Νοέμβριο του 2008 να καταλάβουν σαουδαραβικό δεξαμενόπλοιο μήκους 300 μέτρων, χρησιμοποιώντας ένα και μόνο φουσκωτό σκάφος για να πλευρίσουν τον αργοκίνητο γίγαντα στον κρίσιμο δίαυλο του Μπαμπ ελ Μάντεμπ, στην έξοδο της Ερυθράς Θάλασσας.

Η τόλμη των πειρατών της Μπαρμπαριάς, όμως, υπήρξε η αιτία της καταστροφής τους, κάτι το οποίο οι Σομαλοί δεν θα πρέπει να ξεχάσουν. Σε άρθρο του 18ου αιώνα περιγράφεται η τακτική των πειρατών: «Αφού ορμήσουν στο κατάστρωμα εχθρικού πλοίου, κάθε ναύτης του πειρατικού κρατά μαχαίρι σε κάθε χέρι και ένα ακόμη στα δόντια. Η θέα τους προκαλεί τέτοιο τρόμο στα πληρώματα, που συνήθως παραδίδονται και εκλιπαρούν αμέσως», έγραφε ο Τόμας Τζέφερσον, ως πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Γαλλία το 1786.

Οι πειρατές της Μπαρμπαριάς, όμως, διέθεταν επίσημη εκπροσώπηση χάρη στον πρεσβευτή της Τρίπολης -στη σημερινή Λιβύη- στο Λονδίνο. Οι πειρατές ήταν έτσι υποτελείς κυβερνητικού σχήματος (των βεζίρηδων «κεντίβ» της Τρίπολης), που τους διέταζαν να λαφυραγωγούν και να απαγάγουν ομήρους, απαιτώντας μέρος των κερδών. Τα πάντα διέθεταν επίσημη κάλυψη και χαρακτηρίζονταν από πλήρη διαφάνεια.

«Φόρος» και λύτρα
Αν μία δυτική χώρα πλήρωνε «φόρο», οι πειρατές του 18ου αιώνα δεν απειλούσαν τα πλοία της. Σήμερα, οι ναυτιλιακές εταιρείες πληρώνουν λύτρα, που μπορεί να φθάσουν μέχρι και τα 100 εκατ. δολάρια στους Σομαλούς πειρατές, μία στρατηγική που σώζει τα φορτία, αλλά προσελκύει παράλληλα άνεργους Σομαλούς ψαράδες στην «πειρατική επιχείρηση». Οι ΗΠΑ του 18ου αιώνα προσπάθησαν να εξευμενίσουν τους πειρατές της Μπαρμπαριάς, υπογράφοντας ακόμη και συνθήκες μαζί τους.

Δύο πόλεμοι
 Η αμερικανική κυβέρνηση, όμως, δεν άντεξε άλλο να πέφτει θύμα στυγνού εκβιασμού και για τον λόγο αυτό προκάλεσε τους Πολέμους της Μπαρμπαριάς. Ο πρώτος, το 1801 συνέπεσε με την ορκωμοσία του Τζέφερσον στην προεδρία, ενώ ο δεύτερος το 1815 έδωσε την ευκαιρία στον πρόεδρο Μάντισον να αξιοποιήσει το ναυτικό για να βομβαρδίσει τις ακτές της Βόρειας Αφρικής.
Ιστορική ειρωνεία αποτελεί το γεγονός ότι η απελευθέρωση του πλοιάρχου Φίλιπς έγινε από το αντιτορπιλικό Μπέινμπριτζ, που βαφτίστηκε στη μνήμη ανθυποπλοιάρχου των Πολέμων της Μπαρμπαριάς.